کد مطلب:28167 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:121
رفتار علی علیه السلام، نمود والای قاطعیت و مدارا بود. از دیدگاه او كارگزاران، باید در عین قاطعیت، از مدارا و رفق برخوردار باشند. ایشان، خشونتِ مطلق را آفت مدیریت می داند، همان گونه كه نرمش بی حساب و سهل انگاری در حقگزاری در اداره امور مردم را زیانبار تلقّی می كند. از نگاه امام، مدیری موفّق خواهد بود كه به تعبیر آن بزرگوار، میان قاطعیت و رأفت، و نرمش و شدّت، جمع كند. هر جا نیاز به قاطعیت و شدّت است، آن را اعمال كند و كوتاه نیاید، و اگر موقعیت، نرمش می طلبید و نرمش، كارساز بود، از به كارگیری آن، تن نزند. قاطعیت در عین مدارا، و شدّت در عین نرمش، سیاست علوی است، تا نه سركشانْ سركش تر شوند و نه امیدوارانْ مبتلا به یأس گردند. در نگریستن به نمونه های عینی، آنچه یاد شد - و در این كتابْ عرضه شده است -، بسی درس آموز است.